Bu yazımızda sizlerle çoğumuzun fark edemediği bir hayatın içinde olan çocuklarımızdan, onların ailelerinin dünyasından ve çok ihtiyaçları olan bir konudan bahsedeceğim. Çünkü yaklaşık kırk yıl boyunca bunları bende fark edememiştim. Ne zaman ki bizde böyle bir çocuk sahibi olduk, işte o zaman yaşadığımız çevrede çok farklı hayatlar olduğunun farkına vardık.

Sizlere bahsedeceğim insanlar özel eğitime ihtiyacı olan çocuklarımız ve onların aileleridir. Onlar yıllardır kendi dünyalarına çekildiler. Dertlerini kimseye yeterince ifade edemediler. Kimileri çocuklarını insanlardan kaçırdılar, kimileri bakışlarını. Kimileri çaresizlikten ne yapacaklarını bilemediler, kimileri ihmal ve hataların hesaplaşmalarıyla yaşadılar. Ama çoğu zaman ellerinden tutacak, sığınacak insan da bulamadılar.

 İnsanlardan neler duymadılar ki. Doktorlardan azar işitenler. Böyle bir çocuğun doğumuna izin verdiği için fırça yiyenler, nasihatler, teselliler ve çok miktarda özenle seçilmiş söz bombardımanına maruz kaldılar. Bazen acıyan sözler ve insanın içini karartan, yüreğini kanatan bakışlarla karşılaştılar. Çocuklarının geleceği konusunda çok şey okumadılar,  fakat insanlarla ilk karşılaşmada düşüncelerini okumayı ve sözlerinden ziyade gözlerinden onlara yaklaşmayı ve uzaklaşmayı öğrendiler. Çoğu defa çocuklarının geleceği konusunda sıkıcı, itici ve insanı boğan sözler duydular. Hep kendilerini anlayacak, onlara sıcacık elini uzatacak, yüreğini sunacak insanlar görmeyi beklediler. Her defasında bildik, ezber haline getirilmiş, tekdüze ifadelere muhatap oldular. Artık onlar için bir şeyler yapma zamanı gelmedi mi?

   Bu gün ülkemizde 8,5 milyon engelli insan mevcuttur. Ve her gün bu sayıya yenileri katılmaktadır. Bu insanlardan çoğunun özel bir eğitime ihtiyacı vardır. Bunların eğitimi yaygın olarak rehabilitasyon merkezlerinde ve okullarımızda kaynaştırma eğitimi yoluyla giderilmeye çalışılmaktadır. Fakat bu konuda çok fazla sıkıntılar yaşanmaktadır. Bunların neler olduğu hakkında burada kapsamlı bir şeyler yazma imkânım yok. Ama özel eğitime tabi çocuğu olan bir baba olarak ve diğer aileler adına ilçemiz de acilen ihtiyacımız olan bir konuya ilgilerlerin dikkatini çekmek istiyorum. O da özel eğitime tabi çocuklarımız için müstakil bir okulun açılmasıdır.

Bu yıl ilçemiz de özel eğitim için, Gazi İ.Ö. Okulu"nda 40, özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde 560 olmak üzere toplam 600 öğrenci kayıtlı bulunmaktadır. İlkokul ve ortaokul seviyesinde okullarımızda kaynaştırma eğitimi alan öğrencilerin bunun dışında olduğunu düşünürsek, bu ciddi bir sayı oluşturmaktadır. Bu çocuklarımızın acilen özel eğitim veren müstakil bir okula ihtiyacı vardır. Çünkü bu ailelerin karşılaştığı sıkıntıları burada yazarak kimseyi üzmek istemiyorum. Ancak, Ankara da bizi temsil eden vekillerimizden ilçemizdeki yetkililere kadar, bu eğitim kurumunun açılması için bir şeyler yapmalarını rica ediyoruz. Eğer bu okulun açılmasını sağlarlarsa, ilçemiz de büyük bir esere imza atmış olacaklar ve ayrıca bu insanların da hayır dualarını almış alacaklardır.

  Son sözüm engelli çocuğu olan ailelere olacaktır. Bu çocuklar Allah"ın bize bir emaneti ve güzel bir hediyesidir. Asla onları kendimize bir yük, verilmiş bir ceza olarak görmeyelim ve onlarla utanmayalım. Asıl olan insanların düşünce ve yüreklerinde engelli olmamalarıdır. İnanın bunların sayısı ise bizim çocuklarınızın sayısından hiç de az değildir. Allah o çocuklarımızı yaratırken her bir hücresine hâkimdi ve bizleri seçerek gönderdi. Emin olun bizler şanslı insanlarız. Ve hayatımızın her anında bunu yaşadığımız gibi, ahrette de bu çocuklara sahip olmanın karşılığını mutlaka ödül olarak göreceğiz.

  Gelin her birlikte bu çocuklarımıza sahip çıkalım ve bizden sonrakilere ümit ve yaşama sevinci verelim. Çünkü onların buna çok ihtiyaçları var.