Ortalama insan ömrünü 70 yıl kabul ederek yapılan bir araştırmada Türkiye'de ve batıdaki insanların yaşamlarının dökümü aşağıdaki gibidir.

TÜRKİYE          BATI ÜLKELERİ

UYKU 25 YIL     23 YIL

ÇALIŞMA 7 YIL 19 YIL

EĞLENCE (BOŞ VAKİT DAHİL) 15 YIL 9 YIL

İBADET 3 YIL l YIL

BESLENME 4 YIL 6 YIL

ULAŞIM 8 YIL 6 YIL

HASTALIK . 6 YIL 4 YIL

TUVALET 2 YIL 2 YIL   

TOPLAM 70 YIL 70 YIL

Yukandaki sonuçlardan açıkça anlaşılacağı gibi ömrümüzü verimsiz gecirmekteyiz.Konuşmaya başlayınca mangalda kül bırakmadan herkesi,bütün kurumları acımasızca eleştiriyoruz ama sıra kendimize gelince...

Durum ortada,yukarıdaki bu verilerle bu ülkenin bu krizleri aşması çok zor görünüyor. Ağzını her açan fedakarlığı başkalarından bekliyor.Meclis,partiler,bürokrasi günah keçisi.Ya biz,biz çok mu masumuz?"BU ÜLKEYE 30 YILIMI VERDİM" diyen emekli memur bu 30 yılın ne kadarını verimli geçirdi ?ne kadar katma değer üretti ? bu ülkenin kalkınmasına ne kadar katkı sağladı?bırakın ülkeyi kendisini ne kadar geliştirdi?ailesini ne kadar geliştirdi?Biliyorum bu sorular acımasız gibi geliyor bir çok kişiye,ancak artık kendimizle yüzleşmenin zamanı gelmedi mi?Ömrümüzün yansını değil üçte birini çalışarak geçirebildik mi?Böyle olsaydı sonuçlar bu kadar üzücü olabilirmiydi? Biz değilmiyiz askerden dönünce "ben çok rahattım,hiç ezilmedim,hatta falanca aydan sonra nöbet bile tutmadım"diye tembelliğimizle övünen.Tatlı hayat,lüküs hayat dizileri çekip,televole benzen programlan rayting patlamasına çarptıran biz değilmiyiz?Seviyeli belgeselleri,açık oturumlan kaç kişi izliyor? Çocuklanmıza bilimi, kitabı,ç alışkanlığı, verimliliği sevdirmek yerine dersanelerde yarış atma çevirip çatlatan başka bir millet mi?İlkokulla başlayıp,ortaokulla süren,lise ile doruğa ulaşan dershane dopingi üniversitede boşalıyor,zaten eğitim dilide (genellikle)Türkçe olmadığı için araştırmayan,üretemeyen,yeterince öğrenemeyen yarı aydınlar mezun oluyor.Planlamamız zaten yetersiz olduğu için bu üniversite mezunlarının çoğu da sokakları arşınlıyor.

Topyekün yeni bir anlayışla değişmeliyiz.Girmek için kapısında yıllardır beklediğimiz Avrupa birliği hayaldir değişmezsek.

"Ben 4 senedir Çin'de yerleşmiş bir kişiyim.Burada insanların nasıl çalıştığını bir görseniz!

Yönetici ve patronlar ise işçiler paydos ettikten sonra bile işi bırakıp lokantaya, kulübe, yemeğe.eğlenmeye gitmezler.Çalışmaya devam ederler.Sonra fabrikada odada uyurlar.

Çok acımasız, jnsan haklarına aykırı bir durum gibi görünüyor değil mi?Ama bu konuyu konuştuğum herkes, "Tabii ki çalışacağız. Zengin olana kadar" diyor.

Ne kadar doğru bir mantık...

Basit bir akıl yürütme....

Herkes daha çok üretmeye kendini adamış durumda.Ranttan geçim sağlamak mümkün değil.Burada 2 milyon dolarınız olsa bile faiziyle. geçinemezsiniz Geçinebilmeniz için mutlaka bir işiniz ve ilave geliriniz olması gerekir.

Nitekim sonuç ortada:Bugün Amerika'da tüm süpermarketlerde satılan malların neredeyse tamamı Çin malı.İhracat ve ülkeye yabancı sermaye akışı muhteşem.İç piyasa henüz zayıf olmasına rağmen ,10 yıl öncesine kıyasla inanılmaz farklı.10 yılı bırakın,benim son 4 yılda gördüğüm değişme ve gelişme inanılmaz.

Burada anlatıyorlar.

Bugün gelişmiş ülkeler arasında olan Tayvan da bile henüz 15 yıl öncesine kadar bu şekilde çalışılırmış.Zenginleştikçe işgücüne yönelik yatırımları başka ülkelere kaydırıp diğer konularda üretime yönelmişler.

Zenginleştikçe...

Çalışma saatlerini düşürmüşler.

Bugün Tayvan'ın aylık ihracatı, Türkiye'nin yıllık ihracatına bedel.Hâlâ bile Tayvan'da cumartesi günleri öğlene kadar çalışılıyor. Çin şimdi Tayvan'ı örnek alıyor.

Bizde senede 3 kez 9 ar günlük tatilleri burada izah edebilmem mümkün değil.Bizdeki tatilleri anlatıyorum.

Türkiye çok zengin bir ülke olmalı" falan diyerek, benimle gizlice alay ediyorlar.

Çinlilere bakıyorum..

Birde bize bakıyorum...

Bizleri tarif edecek en doğru laf herhalde "Hem kel hem fodul" olmalı.Hem fakir ,hem tembeliz.hem de her şeyin en iyisini istiyoruz.Bizim haftalık çalışma saatimizi acilen 50-55 saate çıkarıp.cumartesi günleri de en azından öğlene kadar çalışmamız gerekirken.zenginliğin doruğuna ulaşmış Avrupa ülkelerinden bile az çalışıyoruz.

Yanlış anlamayın...

Farklı bir anlam vermeyin.

Bunu söylerken.Türkiye'de işveren olmadığımı da belirteyim.Ben buraya 4 yıl önce geldiğimde .Tayvanlı olan eşimin ufak bir ihracat şirketi vardı.Beraber yukarıda anlattığım gibi çalışarak.Çin'de önce ufak bir üretim yeri kurduk.Tüm dünya ülkelerine satışı hedefledi k. Bu gün 3 fabrikamızda ,1000 kişinin üzerinde personel çalıştırıyoruz.Aylık satışlarımız 1,5 milyon USD ye çok yaklaştı.Bütün bunları çok ufak bir sermaye ve kısa vadeli ihracat kredileri ile gerçekleştirdik.Bazen,burada da bankacılık bizdeki gibi olsaydı acaba ne yapardık diye düşünmekten kendimi alamıyorum.

ismim sizde saklı kalsın...