15 Yıl geçti! Üniversiteye başlar başlamaz ve başörtülü ve muhafazakar duruşla, soğuk bir o kadar sevimsiz, hala zihinlerde "Postmodern Darbe" olarak yerini koruyan, süreçle tanıştık, tanıştırıldık. Zor günlerdi…

Bin yıl süreceği söyleniyordu ama 10 yılda (yaşanan acılara ve haksızlıklara teğet geçenleri düşündüğümüzde) unutuldu bile.

Ya bizim hatırladıklarımız, bir türlü unutamadıklarımız:

En yakınlarımızın sırf imam hatipli olmalarından mütevellit katsayı karmaşası içinde yıllarca ÖSS"ye tekrar tekrar girmeleri…

Ordudan atılanlar…

Başörtümün altındaki "bone" yüzünden, sanal konu mankeni Fadime Şahin"e benzetilerek  yaşatılan saçma sapan ikna odaları tecrübelerim…

Tarikatlar, laiklik, irtica, asker, derken yasaklar, mağdurlar, senaryolar, mağdureler… salladılar, salladılar, iyice karıştırdılar, ortaya iğrenç kokan, tatsız, tuzsuz, sıkan, boğan, daraltan, yüreğimizi mengeneye koyan, üzen, acıtan, karmakarışık bir şey çıktı!

Tarihe düşülen bir kara leke daha!

Danıştay hala imam hatiplilerin katsayı düzenlemesine el atıyor ve hala başörtüsü sorunu çözülemedi.28 Şubat sona erdi; ancak her kötü, ardında lekesini bırakarak biter.28 Şubat"ta ortaya çıkan  haksızlıklar ve mağduriyetler hala devam ediyor.

Hatırlayanların hala canı yanıyor…

İbret almak isteyenlere hala taze…

Mağdur olanların kader çizgisi…

Ve 28 Şubat için meydanlarda atılan en son slogan "Bir daha asla!"

"Bir daha asla" yaşanmaması gereken, kapanması gereken, itinayla tedavi edilerek bakılması gereken kocaman bir yara 28 Şubat!