İnsanoğlu olarak son yıllarda öyle zıvanadan çıktık ki zapt eyleyene aşk olsun.

 

Peki ne oldu.Ne olacak,para-pul,şan şöhret,gösteriş,makam-mevki,mal hırsı,kariyer,israf,

saygısızlık,hatırsızlık,kıskançlık,fesatlık,gıybet,kin,husumet ve daha onlarcası,belki yüzlercesi

merkeze koyuldu.

 

Hal böyle iken,kimse kimseye eyvallah etmez oldu,herkes herkesin arkasından konuşur,gıybet  açıktan açığa yapılır oldu.İnsanlar birbirini ezmeye çalışıyor.Millette sen,sen isen,ben de benim  naraları atılıp-tutulur oldu.Kimse kimseye saygı duymuyor,her şey gösteriş ve kibir içinde yapılıyordu.Sağ elin verdiğini sol el görmeyecek sözünü gözümüzün içine bakarak ihmal edip,utanmadan,sıkılmadan fotoğraflar çekip sosyal medyada teşhir ediyorlardı.Kimse kimsenin ekmek yemesini istemiyor,zengin daha zengin olmanın yollarını sürekli ararken,fakir fakirliğinden bir türlü kurtulamıyor,sermaye her geçen gün aynı güçte toplanıyor,arpa boyu yol kat edilmiyordu,ezilen yine fakirdi...

 

Düzen,sistem,devir ne derseniz deyin.Ahaliyi topladı çok katlı beton yığınlarının içine tepti,kimse kimsenin yüzüne bakmıyor,komşuluk,arkadaşlık,birlik-beraberlik,akrabalık bağları hemen her şey yok olup gitti bu metropollerde... Eken yok,üreten yok,imal eden yok,büyüten yok,besleyen yok...Sadece ve sadece tüket,harca.Tamam da nereye kadar böyle gidecek bu kokuşmuşluk.Hazıra dağ mı dayanır ki..

 

  Bakıyorsun;gösteriş için,yaranmışlık için,makam ve mevki için ibadet edenler,tribünlere oynayıp amirine,müdürüne,başkanına  dalkavukluk için sahte dindarlıklar,namazlar-niyazlar...İbadetimizi kul için değil bizi halk eden Yüce Allah(c.c) için yapalım.

 

Sevgi,menfaat ve çıkar için gösterilir olmuş.Birçok kişi samimi davranmıyor.Göz göre göre hak yeniyor,hakkını aradığında ise senden kötüsü olmuyor.Hepimizin yönünü maddiyata çevirttiler.Adeta hiç bir şeyi,idrak edemez olduk.Hırs,hırs.,hırs...Eskiden ben siftah yaptım,komşum yapmadı,deyip,kendisine gelen müşteriyi komşusuna yollayan esnaftan,şimdi komşusunun batması için anlamsızca dua eden,iftira atan ve gözü doymayan -Hel Min Mezid-   daha yok mu  diyen,açgözlü insanlar haline geldik.

 

Ne bekliyorduk.Gittiğimiz cenazede merhuma dua etmeyi,cenaze sahibinin üzüntüsüne ortak olmayı terk ettik.Eskiden açmadığımız radyomuzu,televizyonumuzu son ses açtık.Ve sen benim umurumda bile değilsin dedik dolaylı olarak.Cenazede yemek ,çay,kahve ,dedikodu,siyaset ve Adanalı tabiriyle birde bol bol mavra yapar olduk.Hani nerede kaldı cenazeye saygı,cenaze evine ve cenaze yakınlarına saygı.Yahu bırakalım da cenaze yakınları cenazelerine üzülsünler.

 

Arkadaşı paraya sıkıştığını,bir şeyleri satacağını  söylediğinde ona borç para verip yardımcı olmak yerine satacağını yarı fiyatına alıp,etrafına falanca sıkışmış,şu fiyata satıyordu,bastım parayı aldım,diye, hava atan bir nesil oluverdik.Nerede kaldı yardımlaşma.daha neler neler sayabiliniriz.

Elhasıl  bu yaşadığımız depremlerden,pandemik virüs salgınlarından,doğa olaylarından  yakamızı   kurtaramaz olduk.

 

Öyleyse gelin hep beraber bu süreci bir milad olarak kabul edelim ve yukarıda bir kısmını vurgulayabildiğim  olumsuzlukları bir an evvel terk edelim.İlime,bilime,saygıya,sevgiye,birlik ve beraberliğe,maneviyat alemine ,uhuvvete yelken açalım.Sevgiye demir atalım.Doğamızı her zaman muhafaza edelim.Ona kafa tutmayalım.Unutmayalım doğa döner dolaşır ,kendisinden  zorla ve pervasızca aldıklarımızı geri alır elimizden acımasızca.Bir birimizi hor görmeyelim.Hepimiz bu gemideyiz.Ben değil biz olalım,bir olalım.Ayrıştıran değil,birleştiren olalım.

 

Hep beraber daha güzel günlere kol kola omuz omuza olmak dileklerimle...